داشتم به این فکر می کردم که تو هفته ی دفاع مقدس چه کاری میشه کرد که به معنای واقعی کلمه یاد و خاطره ی شهدا را زنده کرد که یاد این مطلب افتادم که از وبلاگ نقاش فقیر خوندم:
حالا به نظرت ما جز کدام دسته قرار می گیریم؟...
اونائی که تا حالا به حسین زمان لبیک گفتند و پر کشیدند که تکلیفشون معلومه اما ما چند مرده حلاجیم؟!....
نمی خوام بگم شهدا موجودات ماوراء الطبیعه ای بودند که ما نمی تونیم به اون مرحله که اونا رسیدند برسیم...نه ....منظورم اینه که مرد و مردونه تا حالا چقدر سعی کردیم مثل اونا عمل کنیم؟....
در عین اینکه تلاش می کنی برای اینکه قدمی در جهت رشد جامعه ت برداری چقدر در خودسازی موفقی؟...
چه بسیار افراذی که از صحابه ی پیامبر بودند و اخلاق نداشتند....
چه بسیار افرادی که عبادت می کنند و صورت ظاهریشون زیباست اما دریغ از یه کم سیرت نیکو....
به قول علمای دین، به نماز و روزه ی افراد خیلی متکی نباشید که چه بسا از روی عادت این کار را می کنند...
البته نمی خوام بگم نماز و روزه مهم نیست...نه اشتباه نکنید...منظورم اینه که اینها لازم هستند ولی کافی خیر...
القصه....اگه دیدی هر کاری می کنی اون طور که باید اثرگذار باشی نیستی بدون که اخلاصت یه کم ناخالصی پیدا کرده...اینو به راحتی میشه ثابت کرد...راهش اینه که یه مقایسه بکنی بین کارهائی که مدام انجام میدی و انگار نه انگار...هیچ تاثیری روی منش افراد ندارند ولی چهارتا استخون که از یه شهید رد میشه دل جماعتی را با خودش همراه می کنه...
خدایا شهیدمان کن در راه خودت
به مطلب خیلی خوبی اشاره کردید در این پست...ممنونم
ممنون که افتخار دادید و به وبلاگم سری زدید...
حق باشماست که تکراری شده!برام خاطره انگیزه این پست برای همین یه مدت برش داشتم و دوباره گذاشتمش!اما اگه برای مخاطبان آزار دهنده باشه حذفش میکنم!!خیلی ممنون که گفتید!
شما هم مدتی نبودید!فکر کردم رفتید!خداروشکر که فقط فکر بود!
بازهم افتخار بدید...
درپناه حــــــــــــــــــــــــــــــــــق
یاعلی