یادمه هر وقت شعر "یار دبستانی من..با من و همراه منی" را تلویزیون نشون می داد و پشت سرش بچه هائی که توی جبهه با وجود سن کمشون می جنگیدند با خودم می گفتم چرا من و همکلاسی هام اینطوری نیستیم؟!!
دقت کردی بچه های جبهه طوری یاور همدیگه بودند که خطشون سقوط که نمی کرد هیچ، پیشروی هم می کردند.
خب، حالا هم جبهه ی علم نیاز داره که یاور همدیگه باشیم و به پیش بریم
این شد که بسم الله را گفتیم و یاعلی از تو مدد
khooosh umadam be webt... :)))
webt bad nista vaali khooobam niss!!! :)))
shookhidam baw webt khiliam ba hal :) man az webt didan kardam
age mesh to ham az foorooshgah man didian kon
khiiliii badi age didan nakoni :(('